Carl Rogers Kimdir? Sözleri ve Kitapları
- 5 January 2021
- 389 Görüntülenme
- 0 Yorum
Carl Rogers (Carl Ransom Rogers; 8 Ocak 1902 – 4 Şubat 1987) Amerikalı bir psikolog ve yazardır ve psikoloji ve Kişi Merkezli Terapiye (PCT) hümanist yaklaşımın yaratıcılarından biridir. Carl Rogers ayrıca psikoterapi araştırmalarının öncülerinden biri olarak kabul edilir. İnsanların kendilerini tam olarak tanıyıp tanımadıklarını ve kendi deneyimlerinin içsel değerine güvenip güvenmediklerini araştırdı.
Biyografi: Carl Rogers
Carl Rogers, ailesi ve erkek ve kız kardeşleri ile birlikte yaşadığı Chicago’da doğdu. Ebeveynleri katı Protestanlardı ve bu yüzden dini olarak büyüdü. Aile, yakın ilişkileri olan bir çiftlikte yaşıyordu.
Carl Rogers ailesini sevdi ve arkadaşlarından çok kardeşleriyle zaman geçirdi. Bu yüzden erken yaşta izole ve bağımsızdı. Carl Rogers ayrıca okumayı sever ve bilimsel tarımla çok ilgilendi.
Tarıma olan ilgisine rağmen, ilgisi daha çok dine kaydı. Carl Rogers daha sonra 1924 Wisconsin Üniversitesi Tarih bölümünde okudu. Bu çalışma döneminde, Çin’e bir keşif gezisine katıldığı uluslararası bir Hıristiyan Konferansına katıldı. Sefer, ona daha az katı bir Hristiyanlık yolunu izlemesi için ilham verdi.
Carl Rogers öğrenimine devam ederken, eş zamanlı olarak 1924’te Helen Elliot ile evlendi. O, kariyer yolunu belirleyen birçok kişi gibiydi. Carl Rogers daha sonra, 1924’te Union Teoloji Semineri’ne kaydolmaya karar verdi. Carl Rogers kariyeri üzerinde çalışırken aynı anda kendi ailesini kurmaya başladı. Çiftin ilk çocuğu David 1926’da doğdu ve kızları 1928’de doğdu. Ne yazık ki, Union Theological Seminary’den ayrıldı.
1927’de Carl Rogers, New York’taki Columbia Üniversitesi’nde psikoloji alanında yüksek lisans yapmaya karar verdi. Neyse ki programı beğendi ve daha sonra doktora derecesi aldı. 1931’de Columbia Üniversitesi’nde Goodwin Watson altında klinik psikoloji alanında doktora yaptı. Klinik psikoloji üzerine yaptığı çalışma, psikolojik testlerde uzmanlaşmasını sağladı.
1928’den itibaren Carl Rogers, ayrıca, Rochester Society for the Prevention of Cruelty to Children’ın Çocuk Çalışmaları Departmanında çocuk psikoloğu olarak çalışmasının yanında çalıştı. Bu süreçte, kendi yaklaşımını geliştirmesi için kendisine ilham veren terapi tekniklerine aşina oldu.
Kendi terapi tekniklerini geliştirme motivasyonuna rağmen, Carl Rogers psikolojideki başarısından memnun değildi. Hastalarının, üzerinde çalışacakları şeyi kendisinden daha kolay belirleyebileceğinden bahsetti.
Carl Rogers sonuç olarak Sorunlu Çocuğun Klinik Tedavisi üzerine bir makale oluşturdu ve yayınladı. Bu makale daha fazla tanınmaya başladı. Makale, Ohio Eyalet Üniversitesi’nde dikkat çekti ve üniversite, Carl Rogers’a okulda klinik psikoloji profesörü olarak çalışmasını teklif etti.
Carl Rogers, kişi merkezli bir terapi yaklaşımında danışanın genellikle tedavilerinde kendilerine rehberlik etme kapasitesine sahip olduğunu gösterdiğini tespit etti. Bunu ‘yönlendirici olmayan yaklaşım’ olarak adlandırdı. Teorilerini sürekli olarak test edilebilmesi için bilim dilinde kavramsallaştırmaya başladı.
Carl Rogers, 1942’den 1944’e kadar Amerikan Uygulamalı Psikoloji Derneği’nin klinik bölümünün başkanlığını yaptı. Ayrıca 1946’dan 1947’ye kadar Amerikan Psikoloji Derneği’nin başkanıydı.
Ayrıca 2. Dünya Savaşı sırasında Birleşik Hizmet Örgütü personeli için eğitmenlik yaptı ve personel danışmanlık tekniklerini eğitti. Birleşik Hizmet Organizasyonuna yaptığı katkılardan dolayı Carl Rogers daha sonra Chicago Üniversitesi tarafından yeni bir danışma merkezi kurması için davet edildi. O ve ailesi 1945’te Chicago’ya taşındı ve Carl Rogers, Chicago Üniversitesi’nde profesör olarak çalışmaya başladı. Görevi sırasında, araştırma yöntemlerinin etkinliğini ölçebildi. Bulguları çeşitli zamanlarda yayınlandı.
1956’da Carl Rogers, Amerikan Psikoloji Derneği tarafından Seçkin Bilimsel Katkı Ödülü’ne layık görüldü. Psikoterapötik sürecin tanımını ve analizini nesneleştirmek, test edilebilir bir psikoterapi teorisi ve kişilik ve davranış üzerindeki etkilerini formüle etmek için ve yöntemin değerini sergilemek ve keşfetmek ve test etmek için kapsamlı sistematik araştırmalar için orijinal yöntemi nedeniyle ödül aldı teorinin sonuçları.
Daha sonra 1957’den 1964’e kadar Madison’daki Wisconsin Üniversitesi’nde psikiyatri ve psikoloji profesörü olarak çalıştı. Bu süre zarfında aktif dinleme kavramını geliştirdi.
Carl Rogers’ın alışılmadık araştırma yöntemleri bugün psikolojideki bilimsel yeniliklere ilham verdi. Onun ‘yönlendirici olmayan yaklaşımı’ eğitim, kültürel ilişkiler ve diğer hizmet alanlarına uygulanmıştır. Carl Rogers çeşitli kitaplar yazdı ve teorileri modern psikoterapi ve akıl sağlığı alanını da etkiledi.
Carl Rogers’tan alıntılar
Carl Rogers tarafından Yayınlar ve Kitaplar.
- 1986. Duyguların yansıması. Kişi Merkezli İnceleme, 14, 375-377.
- 1985. Kişinin daha insani bir bilimine doğru. Hümanistik Psikoloji Dergisi, 254, 7-24.
- 1983. 80’ler için öğrenme özgürlüğü. No. 371.39 R724f. Ohio, ABD: Merrill Publishing, 1983.
- 1979. Kişi merkezli yaklaşımın temelleri. Eğitim, 1002.
- 1975. Empatik: Takdir edilmeyen bir varoluş biçimi. Danışmanlık psikoloğu, 52, 2-10.
- 1974. Müşteri merkezli teori: Carl R. Rogers.
- 1972. Ortak olmak.
- 1970. Karşılaşma grupları üzerine Carl Rogers.
- 1967. Terapötik ilişki ve etkisi: Şizofrenlerle psikoterapi üzerine bir çalışma.
- 1966. Müşteri merkezli terapi. Washington, DC: Amerikan Psikoloji Derneği.
- 1964. Değerlere modern bir yaklaşıma doğru: Olgun insanda değer verme süreci. Anormal ve Sosyal Psikoloji Dergisi, 682, 160.
- 1963. Bir kişi bilimine doğru. Hümanistik Psikoloji Dergisi, 32, 72-92.
- 1963. “Motifler” ve bilinçle ilgili eğilimin gerçekleştirilmesi.
- 1962. Kişilerarası ilişki. Harvard Educational Review, 324, 416-429.
- 1961. Bir yardım ilişkisinin özellikleri. Bir kişi olmak üzerine, 39-58.
- 1960. Psikoterapide süreç değişikliklerini ölçmek için bir ölçek geliştirilmesi. Klinik Psikoloji Dergisi, 161, 79-85.
- 1958. Bir yardım ilişkisinin özellikleri. Personel ve Rehberlik Dergisi, 371, 6-16.
- 1957. Terapötik kişilik değişikliğinin gerekli ve yeterli koşulları. Danışmanlık psikolojisi dergisi, 212, 95.
- 1957. Aktif dinleme. Chicago Üniversitesi Endüstriyel İlişkiler Merkezi.
- 1956. İnsan davranışının kontrolü ile ilgili bazı sorunlar. Science, 1243231, 1057-1066.
- 1956. Müşteri merkezli teori. Danışmanlık Psikolojisi Dergisi, 32, 115.
- 1955. Kişi mi yoksa bilim mi? Felsefi bir soru. Amerikan Psikolog, 107, 267.
- 1954. Yaratıcılık teorisine doğru. ETC: Genel anlambilimin gözden geçirilmesi, 249-260.
- 1954. Psikoterapi ve kişilik değişikliği.
- 1952. Müşteri Merkezli Psikoterapi. Scientific American, 1875, 66-75.
- 1947. Kişiliğin organizasyonu üzerine bazı gözlemler. Amerikan Psikolog, 29, 358.
- 1946. Müşteri merkezli terapinin önemli yönleri. Amerikan Psikolog, 110, 415-422.
- [1945BirsosyalaraştırmatekniğiolarakyönlendiriciolmayanyöntemAmerikansosyolojidergisi504279-283
- 1942. Danışmanlık ve psikoterapi. Cilt 298. Boston: Houghton Mifflin.
- 1939. Sorunlu çocuğun klinik tedavisi.
Yorumunuzu bırakın