Victor Vroom Kimdir? Sözleri ve Kitapları

Victor Vroom (Victor Harold Vroom; 9 Ağustos 1932) Yale Yönetim Okulu’nda fahri yönetim profesörü ve psikoloji profesörüdür. Örgütlerde liderlik ve karar verme konusundaki psikolojik davranışları analiz etmede uzmandır. Victor Vroom ayrıca 1964’te Beklenti Motivasyon Teorisi’ni kişisel olarak yarattı.

Biyografi: Victor Vroom

Victor Vroom, Kanada’nın Montreal kentinde doğdu ve büyüdü ve sahip olduğu iki erkek kardeşin en küçüğüdür. Büyük Buhran sırasında doğdu. O zamanlar, bir işte kalma garantisi yoktu ama Victor Vroom’un babası, bir elektrik tedarik ve dağıtım şirketi olan Northern Electric Company’deki işini sürdürmeyi başardı. Sonuç olarak ikisi de McGill Üniversitesi’nden mezun olan ama gelecekte Victor Vroom’un eğitimini finanse edip edemeyeceği belirsiz olan Victor Vroom’un erkek kardeşinin eğitimini finanse edebildi.

Victor Vroom çocukluğundan beri müziğe bayılıyor. Okulda öğrenmek onun için kolay geçti ama kendisini çalışmalarını sürdürmeye adamadı. Aslında Victor Vroom, ailesinin kendisi için satın aldığı çeşitli enstrümanları çalma konusunda tutkuluydu. Victor Vroom, yaklaşık 10 yaşındayken annesinden bir klarnet aldı ve daha sonra bir saksafon da aldı. Müziğe olan tutkusu devam ediyordu. Victor Vroom enstrümanlarını günde yaklaşık on saat çalıştı ve enstrümanlarını çalmadıysa en sevdiği müzik gruplarını dinledi.

Victor Vroom, on beş yaşındayken yerel bir dans grubu olan ‘Bleu Knights’da çaldı. Hepsi üniversiteye giden veya neredeyse başarılı bir kariyere sahip olan grup üyeleriyle birlikte, yaklaşık üç yıl boyunca çok sayıda dans salonu ve gece kulübünde haftada en az iki gece çaldı. Bu dönemde Victor Vroom oldukça saftı ve saflığı onu Amerika Birleşik Devletleri’nde müzik endüstrisinde bir kariyer yapabileceğini düşündürdü. Fakat kısa süre sonra çalışma izni almakta ve hatta kendisi gibi birini arayan bir grup bulmakta zorluklar yaşadı, on yedi yaşında, evinden hiç uzakta yaşamayan bir çocuk.

1949’da Victor Vroom’un babası, oğlunun gelecek planlamasının eksikliğini fark etti. Bu yüzden babası, oğlu için Royal Bank of Canada’da veznedar olarak iş buldu. Victor Vroom kısa süre sonra bankada veznedar olarak çalışmaktan daha fazla potansiyele sahip olduğunu fark etti. Blue Knights’ın eski bir grup üyesinin tavsiyesi üzerine, şimdi Concordia Üniversitesi olarak adlandırılan Sir George Koleji’ne başvurdu. Babası erken emekli olduğu için eğitimini kendisi finanse etmek zorunda kaldı.

Psikoloji kavramlarının neyle ilgili olduğu hakkında hiçbir fikri olmamasına rağmen, grup müzisyenlerinin ve psikologların en çok ilgi alanlarına giren bir mesleki ilgi testine katıldı. Bu andan itibaren Victor Vroom, psikoloji okumak için giderek daha fazla zaman harcadı. Öğrenmeye olan ilgisi artıyordu. Victor Vroom daha sonra McGill Üniversitesi’ne başvurdu ve burada “The Organization of Behavior” (1949) kitabının yazarı Donald Hebb’den psikoloji dersleri aldı.

Victor Vroom daha sonra McGill Üniversitesi’nde psikoloji alanında yüksek lisans derecesi almaya seçildi ve Endüstriyel Psikoloji alanında Psikolojik Bilimler Yüksek Lisansını aldı. Daha sonra doktora yaptı. ve sosyal psikoloji dalında Michigan Üniversitesi’nde eğitim aldı. “Katılımın Etkilerinin Bazı Kişilik Belirleyicileri” başlıklı makalesi, Ford Vakfı’ndan doktora tezi yarışmasında ödül aldı ve Prentice Hall tarafından kitap olarak basılacak.

Doktora sırasında, Victor Vroom’un öğretmeni olan “Endüstride Psikoloji” nin yazarı Norman Maier, 1960 Yıllık Psikoloji İncelemesi için endüstriyel sosyal psikoloji üzerine bir bölüm yazmaya davet edildi ama meşgul olduğu için sonucu sunamadı. programı. Sonuç olarak Victor Vroom tüm makaleyi yazdı ve Norman Maier, sonuç olarak kariyerine bir destek verdi.

Victor Vroom, doktorasından sonra Anket Araştırma Merkezi’nde yönetici olarak çalışmaya başladı ve aynı zamanda Michigan Üniversitesi’nde Psikoloji Bölümü’nde iki yıl öğretim görevlisi olarak çalıştı.

Daha sonra, başlangıç ​​psikolojisi, sosyal psikoloji ve endüstriyel psikoloji öğrettiği Pennsylvania Üniversitesi için çalışma teklifi aldı. O sırada Victor Vroom, “Çalışma ve Motivasyon” u yazdı.

İş sözleşmesi sona erdiğinde Victor Vroom, Carnegie Mellon Üniversitesi’nde öğretmenlik yapmaya karar verdi. O zamanlar, en üst sıralarda yer alan üniversiteler psikolojiye değil, daha çok iş veya yönetim üzerine odaklanmıştı. Sınıfında, iki öğrenciyle, özellikle de ‘Yönetim ve Motivasyon’u yazdığı Edward Deci ile güçlü bir entelektüel ilişki hissetti.

Victor Vroom, 1972’de Carnegie Mellon Üniversitesi’nden ayrıldı ve Yale Üniversitesi’nde çalışmaya başladı ve birkaç hafta içinde başkanlığa atandı.

Bununla birlikte beş yıl sonra, Victor Vroom’a akciğer kanseri teşhisi konduğu düşünüldü ama daha sonra, akciğer, gözler, deri ve kalp dahil olmak üzere vücudun birçok alanını etkileyebilen iltihaplı bir hastalık olan sarkoidoz gibi görünüyordu. Neyse ki hastalık tedavi edilebilirdi ve o tehlikede değil.

Victor Vroom şu anda hala psikoloji öğretiyor ve her ikisi de Yale Üniversitesi’nde Baş Yönetici Liderlik Enstitüsü’nde Direktördür. Birleşik Krallık’ta Guilford’da eşi Julia Francis ile birlikte yaşıyor. Tristan ve Trevor adında iki oğlu var. Victor Vroom, boş zamanlarında 1978’den beri yaptığı yelken sporunu seviyor.

Victor Vroom’dan alıntılar

Victor Vroom tarafından Yayınlar ve Kitaplar.

• 2007. Liderlikte durumun rolü. Amerikalı psikolog, 621, 17.
• 2007. Araştırma ve öğretim arasındaki sinerji üzerine. Yönetim Eğitimi Dergisi, 313, 365-375.
• 2005. Beklenti teorisinin kökenleri üzerine. Yönetimde büyük beyinler: Teori geliştirme süreci, 239-258.
• 2003. Yöneticileri karar verme ve liderlik için eğitmek. Yönetim kararı, 4110, 968-978.
• 2000. Liderlik ve karar verme süreci. Örgütsel dinamikler, 284, 82-94.
• 1995. Lider katılımı çalışmasında durum etkileri ve analiz seviyeleri. The Leadership Quarterly, 62, 169-181.
• 1990. Personeli değil, insanları yönetin: motivasyon ve performans değerlendirmesi. Harvard Business Press.
• 1989. Yönetim ve motivasyon. Penguen.
• 1988. Yeni liderlik: Organizasyonlara katılımı yönetmek. Prentice-Hall, Inc.
• 1987. Yönetsel karar almaya yeni bir bakış. s. 365-383. McGraw-Hill/Irwin.
• 1984. Liderlik ve karar verme üzerine düşünceler. Genel Yönetim Dergisi, 93, 18-36.
• 1983. Akademide liderler ve liderlik. The Review of Higher Education, 64, 367-386.
• 1980. Vroom – Yetton normatif modeline iki alternatifin değerlendirilmesi. Academy of Management Journal, 232, 347-355.
• 1978. Davranışsal niyet ölçüsünden lider davranışını tahmin etme. Academy of Management Journal, 214, 715-721.
• 1977. Hiyerarşik düzey ve liderlik tarzı. Örgütsel Davranış ve İnsan Performansı, 181, 131-145.
• 1976. Liderler liderlik etmeyi öğrenebilir mi?. Örgütsel Dinamikler, 43, 17-28.
• 1974. Liderlik Tarzı Algıları: Karar Verme Davranışının Üst ve Alt Tanımları. Hayır. TR-6. YALE ÜNİV YENİ HAVEN ORGANİZASYON VE YÖNETİM OKULUNU BAĞLIYOR.
• 1974. Leadership Revisited. Hayır. TR-7. YALE ÜNİV YENİ HAVEN ORGANİZASYON VE YÖNETİM OKULUNU BAĞLIYOR.
• 1974. Sosyal bir süreç olarak karar verme: Lider davranışının normatif ve tanımlayıcı modelleri. Karar bilimleri, 54, 743-769.
• 1974. Karar verme ve liderlik süreci. Çağdaş İşletme Dergisi, 34, 47-64.
• 1973. Liderlik ve karar verme. Pittsburgh: Pittsburgh Üniversitesi Yayınları, 1973.
• 1973. Çalışma gruplarının üretkenliği. Survey Research Center, Sosyal Araştırma Enstitüsü, Michigan Üniversitesi.
• 1973. Liderlik ve karar verme. Cilt 110. Pittsburgh Üniversitesi Pre.
• 1973. Yönetsel karar almaya yeni bir bakış. Örgütsel dinamikler.
• 1972. İş motivasyonuna genel bir bakış. Endüstriyel ve örgütsel psikolojide okumak. — NY.
• 1971. Karar sonrası uyumsuzluğun istikrarı: İşletme okulu mezunlarının iş tutumlarının takip çalışması. Örgütsel Davranış ve İnsan Performansı, 61, 36-49.
• 1971. Yöneticiler arasında yaş ve risk alma ilişkisi. Uygulamalı psikoloji dergisi, 555, 399.
• 1970. Motivasyon ve performans arasındaki ilişkinin doğası. Yönetim ve Motivasyon. Tennessee: Kingsport Press Inc.
• 1969. Sosyal psikoloji el kitabı. Sosyal psikoloji el kitabı, 5.
• 1969. Grup problem çözmede sosyal etkileşimin sonuçları. Örgütsel Davranış ve İnsan Performansı, 41, 77-95.
• 1969. Endüstriyel sosyal psikoloji. Sosyal psikoloji el kitabı, 5.
• 1968. Stokastik bir yönetimsel kariyer modeline doğru. Administrative Science Quarterly, 26-46.
• 1967. Örgütsel araştırma yöntemleri. Pittsburgh Üniversitesi Yayınları.
• 1966. Örgütsel tasarım ve araştırma: Örgütsel tasarıma yaklaşımlar. Cilt 66. Pittsburgh Üniversitesi Yayınları.
• 1966. Örgütsel seçim: Karar öncesi ve sonrası süreçlerin incelenmesi. Örgütsel davranış ve insan performansı, 12, 212-225.
• 1966. Organizasyon çalışmalarında statik ve dinamik korelasyon yöntemlerinin bir karşılaştırması. Örgütsel Davranış ve İnsan Performansı, 11, 55-70.
• 1966. Herzberg’in iki faktör teorisine ilişkin bazı gözlemler. Amerikan Psikoloji Derneği Konvansiyonunda, New York.
• 1965. Yönetimde motivasyon. Amerikan Yönetim Araştırmaları Vakfı.
• 1964. Çalışma ve Motivasyon. John Willey&Sons.
• 1964. Çalışan tutumları. Yönetim Psikolojisinin Sınırları, New York: Harper&Row. Yayıncılar, 127-43.
• 1964. Örgütsel kontrolün bazı psikolojik yönleri. Örgütsel araştırmada yeni bakış açıları, 72-86.
• 1964. İşbirliği ve rekabet koşulları altında iş ve performans bölümü. Anormal ve Sosyal Psikoloji Dergisi, 683, 313.
• 1962. Ego katılımı, iş tatmini ve iş performansı. Personel psikolojisi, 152, 159-177.
• 1961. Endüstriyel sosyal psikoloji. Psikolojinin yıllık incelemesi, 121, 413-446.
• 1960. Tutumların örgütsel hedeflerin algılanmasına etkisi. İnsan İlişkileri, 133, 229-240.
• 1960. Lider otoriterliği ve çalışan tutumları. Personel psikolojisi, 132, 125-140.
• 1959. Katılımın etkilerinin bazı kişilik belirleyicileri. Anormal ve Sosyal Psikoloji Dergisi, 593, 322.
• 1959. Yansıtma, olumsuzlama ve benlik kavramı. İnsan ilişkileri, 124, 335-344.